‘Yıkmaya değil, yapmaya geliyoruz’ dedin, yıktın!
‘Köprüyü yıkmayacağım’ dedin, yıktın!
Hepimizi yanılttın…
‘İhale edeceğim’ dedin, etmedin!
“Kenti birlikte yöneteceğiz’ sözü verdin!
‘Ben yaptım oldu’ dedin!...
Sözünü tutmadın…
Teşkilatla kavga ettin!
Çalışanlarına baskı kurdun!
Yol arkadaşlarını, yolda bıraktın!
Halka tepeden baktın!
Bürokrasiyi emir kulun gördün!
Esnafların tapulu dükkanlarını yıktırdın, “hemen yapacağız” dedin.
Suçu CHP’ye attın, 18 aydır mağdur esnafı CHP’nin üzerine yürüttün!
Fevkani Köprü altı esnafı sana niye güvensin kardeşim!
Onu da beceremedin, sorunu attın Vali’nin kucağına!
Devlet eliyle esnafı terbiye etmeye çalışıyorsun.
Devletle esnafı karşı karşıya getiriyorsun!
Büyük bir iş becermiş gibi, sosyal medya hesaplarında “Zonguldak Valiliği’nin Fevkani Köprü” kararını vesika gibi paylaştırıyorsun.
AK Parti’lileri de bu oyunlarına alet ediyorsun!
Sen çekil, Devlet Belediyeyi de yönetir!
Halkını da, esnafını da mağdur etmez…
Güneş her gün yeniden doğar…
Antakya müzesindeki bir lahitten alıntı:
Duvarda yazan söz MS 65 yılında vefat eden “Seneca” isimli bir düşünüre ait.
Para ile satın alınan sadakat, daha fazla para ile satılır.
Başlayan her şey biter.
Büyük bir servet, büyük bir köleliktir.
Ölüm, bazen ceza, bazen bir armağan, çoğu zaman da bir lütuftur.
Yeryüzünde gün ışığına layık olmayan nice insanlar vardır. Ama güneş her gün yeniden doğar.
Hayatı komedi sananlar, son espriyi iyi düşünsünler!
Yaşıyorsak, hala umut var demektir.
Aza sahip olan değil, çok isteyen fakirdir.
Hayatı kaybetmekten daha acı bir şey vardır, yaşamın anlamını kaybetmek.
Unutmazsan senin, affetmezsen onun acı acıyacaktır. Unutma, affetmek ve unutmak sadece iyi insanların intikamıdır.
İnsanları tanımak için onları sınamaktan korkmayın; çünkü kaybedilmesi gerekenler, en önce kaybedilmelidir.
Ne oldu? N’olacak?
İstanbul'da yolcu otobüsünde yabancı uyruklu bir şahıs herkesin önünde pet şişeye idranı yapınca kavga çıktı.
*
57. Alayın ruhu şad olsun…
Çanakkale geçilmez!